ऐला -

– रत्नकाजी श्रेष्ठ धुँला त्वाः सक्व

सुनाँ तल सुनाँ त्वन

देय्कल सुनाँ  ऐला ?

न्यन्हु प्यन्हु थुखे उखे

जिन्दगीया मेला ।

भति भति नय् त्वनेय्

थ्व हे खः स्व बेला

बुढा जुइ छु नइ त्वनि

याइ सकस्याँ हेला ।

दुःख सुख मकंसे छु

सुँक  च्वनेय् फैला ?

थ्व ती ल्वम्ह पासा छंत

मेपिं सुँ दैला ?

छग अंति स्वँग सलि

याकचाँ लुनेय् फैला ?

लुइगुसा लु याकचँ हे

मेबलेय् मौका वइला ?

कि पिया च्वनेय् घौछि 

सुनां ल्वसा हैला ?

ल्वसानापँ चट्ट ऐला

साक्क त्वनेय् दैला ? 

पासा साक्क त्वनेय् दैला ?

(लेखकया थःगु नुगः ख“ ः यःक्व दँ न्हापा धुंला त्वालेय् नेपाल भाषा साहित्य सम्मेलन याय् त्यँगु कञ्चन दाईया वास पस अन हे, गफ यायाँ कञ्चन दाइ नं गिरिजां येँ  साहित्य सम्मेलनेय् “माँच्वस मोज मयाय्” धागु कविता ब्वना त्याकुगु नापँ उया नाँ अलेय् वैत क्वसिनं म्हस्युगु धका न्यँकादिल । अलेय् अय्सा जिनं कविता च्वेय्लासा धका न्यना वं ज्यु च्व धका धाल, अन हे भ्वँ व डट्पेन कया च्वयागु कविता साहित्य सम्मेलनय् ब्वना जिं नं तृतीय सिरपा त्यकागु । म्हिग व हे नेपाल भाषाया महाकवि, साहित्यकार व शिक्षक गिरिजा दाईया कविता व गजल सफु उलेज्याया लसताय् जिगु थ्व कविता छपु ।)